Paszport dla psa: Jak wyrobić krok po kroku? [Poradnik]

Planujesz zagraniczną podróż ze swoim pupilem i zastanawiasz się, jak się do tego najlepiej przygotować? Jednym z kluczowych dokumentów, który jest niezbędny do przekraczania granic, jest paszport dla psa. Niezależnie od tego, czy wybierasz się na wakacje do innego kraju Unii Europejskiej, czy poza jej granice, ten dokument potwierdza tożsamość Twojego czworonoga i jego stan zdrowia. W tym przewodniku krok po kroku przeprowadzimy Cię przez cały proces wyrabiania paszportu, rozwiewając wszelkie Twoje wątpliwości.

Paszport dla psa to oficjalny dokument identyfikacyjny zwierzęcia, który jest wymagany przez prawo przy przemieszczaniu się między krajami członkowskimi Unii Europejskiej. Stanowi on potwierdzenie, że Twój pupil jest odpowiednio oznakowany i zaszczepiony, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa sanitarnego i kontroli weterynaryjnej na granicach. Bez tego dokumentu podróżowanie z psem do większości krajów europejskich, a także do wielu państw spoza UE, jest po prostu niemożliwe. To Twój dowód na to, że zwierzę jest gotowe do podróży i spełnia międzynarodowe wymogi zdrowotne.

Każda planowana podróż zagraniczna z psem wiąże się z koniecznością posiadania paszportu. Jest to wymóg prawny, który ma na celu zapobieganie rozprzestrzenianiu się chorób zakaźnych, w tym wścieklizny. Przepisy te dotyczą zarówno podróży między krajami UE, jak i wjazdu do krajów trzecich, które uznają unijny wzór paszportu. Ignorowanie tego wymogu może skutkować odmową wjazdu do kraju docelowego, a nawet kwarantanną zwierzęcia.

• Paszport: Służy jako oficjalny dokument tożsamości zwierzęcia do celów podróżnych. Zawiera informacje o właścicielu, zwierzęciu, numerze identyfikacyjnym (mikroczipie) oraz historii szczepień, przede wszystkim przeciwko wściekliźnie.
• Książeczka zdrowia psa: Jest to dokument medyczny zawierający szczegółową historię zdrowia zwierzęcia, w tym informacje o wizytach u weterynarza, przebytych chorobach, odrobaczaniu, zabiegach chirurgicznych oraz wszystkich wykonanych szczepieniach. Nie jest dokumentem podróżnym.
• Rodowód: Dokument potwierdzający pochodzenie psa, jego rasę i przodków. Jest to świadectwo jego wartości hodowlanej lub wystawowej i nie ma nic wspólnego z wymogami podróżnymi czy zdrowotnymi.

Pierwszym i absolutnie podstawowym krokiem do uzyskania paszportu dla psa jest jego trwałe oznakowanie. Musi być ono wykonane za pomocą transpondera, czyli mikroczipu, który jest zgodny z międzynarodową normą ISO 11784. Mikroczip to małe urządzenie, które wszczepia się pod skórę zwierzęcia, zazwyczaj w okolicy karku. Jest on nieusuwalny i służy do jednoznacznej identyfikacji psa na całym świecie. Bez tego numeru identyfikacyjnego, żadne dalsze kroki związane z wyrobieniem paszportu nie będą możliwe.

Kolejnym kluczowym wymogiem jest posiadanie ważnego szczepienia przeciwko wściekliźnie. Jest to choroba odzwierzęca, która stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego, dlatego każde zwierzę przekraczające granicę musi być przeciwko niej zaszczepione. Należy jednak pamiętać o ważnej zasadzie: szczepienie to uzyskuje swoją pełną ważność dopiero po upływie 21 dni od jego wykonania. Dotyczy to zwłaszcza pierwszego szczepienia w życiu psa lub sytuacji, gdy od ostatniego szczepienia minął zbyt długi okres i cykl szczepień został przerwany.

To bardzo ważna kwestia, o której wielu właścicieli zapomina lub popełnia błąd kolejność działań jest kluczowa. Najpierw należy zaczipować psa, a dopiero potem wykonać szczepienie przeciwko wściekliźnie. Dlaczego? Ponieważ przepisy dotyczące przemieszczania zwierząt wymagają, aby numer mikroczipu był wpisany do paszportu *przed* wykonaniem szczepienia. Jeśli szczepienie zostanie wykonane przed zaczipowaniem, weterynarz nie będzie mógł wpisać go do paszportu jako ważnego, a tym samym pies nie będzie mógł podróżować. Zawsze upewnij się, że pies jest najpierw zaczipowany, a dopiero potem zaszczepiony na wściekliznę.

Paszport dla psa może zostać wydany wyłącznie przez lekarza weterynarii, który posiada odpowiednie upoważnienie do wystawiania takich dokumentów. W Polsce lista takich lekarzy jest dostępna na stronach internetowych Okręgowych Izb Lekarsko-Weterynaryjnych. Warto poszukać takiego gabinetu w swojej okolicy lub zapytać znajomych hodowców czy innych właścicieli psów o polecenie sprawdzonego weterynarza. Nie każdy weterynarz ma prawo do wydawania paszportów, dlatego warto to wcześniej sprawdzić.

Podczas wizyty u lekarza weterynarii, który ma prawo wydawać paszporty, przebieg procedury jest zazwyczaj dość standardowy. Weterynarz najpierw zweryfikuje tożsamość Twojego psa, odczytując numer mikroczipu za pomocą specjalnego czytnika. Następnie sprawdzi, czy zwierzę posiada ważne szczepienie przeciwko wściekliźnie. Jeśli wszystko jest w porządku, lekarz wypełni odpowiednie sekcje paszportu, wpisując dane Twoje jako właściciela oraz szczegółowe informacje dotyczące psa jego rasę, płeć, datę urodzenia, numer czipu, a także dane dotyczące szczepień. Zabierz ze sobą dowód osobisty oraz, jeśli posiadasz, książeczkę zdrowia psa, która może być pomocna dla weterynarza.

• Dane właściciela (imię, nazwisko, adres).
• Dane identyfikacyjne zwierzęcia: rasa, płeć, data urodzenia, umaszczenie, cechy charakterystyczne.
• Numer mikroczipu (transpondera).
• Informacje o szczepieniach, ze szczególnym uwzględnieniem daty ostatniego szczepienia przeciwko wściekliźnie, daty jego ważności oraz nazwy podanego preparatu.
• Ewentualne wpisy dotyczące profilaktyki przeciwpasożytniczej (szczególnie ważne dla niektórych krajów).

Sama procedura wydania paszportu przez lekarza weterynarii jest zazwyczaj bardzo szybka i dokument otrzymuje się od ręki, podczas jednej wizyty. Jednak kluczowe jest zrozumienie, że możliwość faktycznego podróżowania z psem zależy od ważności szczepienia przeciwko wściekliźnie. Pamiętaj o wspomnianej wcześniej zasadzie 21 dni dopiero po tym okresie od zaszczepienia można legalnie przekroczyć granicę. Sam paszport jest ważny przez całe życie psa, ale jego "użyteczność" podróżna jest ściśle powiązana z aktualnością szczepień.

Koszt wyrobienia paszportu dla psa składa się z kilku elementów. Nie jest to jednolita kwota, a raczej suma opłat za poszczególne usługi. Zrozumienie tych składowych pomoże Ci lepiej zaplanować budżet na przygotowanie pupila do podróży.

Od 5 grudnia 2024 roku, zgodnie z obowiązującym rozporządzeniem, urzędowa cena za samo wydanie paszportu dla psa w Polsce wynosi 190 zł. Jest to stała opłata pobierana przez lekarza weterynarii za wystawienie dokumentu.

Do tej urzędowej ceny paszportu należy jednak doliczyć koszty innych niezbędnych procedur. Jeśli Twój pies nie jest jeszcze zaczipowany, będziesz musiał ponieść koszt wszczepienia mikroczipu. Podobnie, jeśli nie posiada aktualnego szczepienia przeciwko wściekliźnie, konieczne będzie jego wykonanie. Ceny tych usług mogą się różnić w zależności od gabinetu weterynaryjnego.

Kwestia ważności paszportu i szczepień to dwa powiązane, ale nieco odrębne zagadnienia, które wymagają jasnego zrozumienia, aby uniknąć problemów podczas podróży. Oba aspekty są kluczowe dla legalnego przekraczania granic z Twoim pupilem.

Sam dokument paszportu dla psa jest wydawany na całe życie zwierzęcia. Oznacza to, że raz wystawiony, nie traci swojej ważności w tradycyjnym rozumieniu. Jednak to, czy pies może legalnie podróżować, zależy od innych czynników, przede wszystkim od ważności jego szczepień. Paszport jest jakby "pojemnikiem" na te informacje i potwierdzeniem tożsamości, ale jego "aktywność" podróżna jest warunkowana stanem zdrowia zwierzęcia.

Najważniejszym elementem, który decyduje o możliwości podróżowania z psem, jest ważność szczepienia przeciwko wściekliźnie. Musi ono być regularnie odnawiane zgodnie z zaleceniami producenta szczepionki i okresami podanymi w paszporcie. Każde kolejne szczepienie musi być odnotowane przez lekarza weterynarii w odpowiedniej sekcji paszportu. Brak aktualnego szczepienia przeciwko wściekliźnie, nawet jeśli sam paszport jest ważny, definitywnie uniemożliwia podróżowanie z psem do krajów Unii Europejskiej i wielu innych państw.

Choć przepisy Unii Europejskiej dotyczące paszportów dla zwierząt domowych są ujednolicone, niektóre kraje poza UE, a nawet niektóre kraje członkowskie UE, mogą nakładać dodatkowe, specyficzne wymagania. Dotyczy to na przykład Wielkiej Brytanii, Irlandii czy Finlandii. Warto zapoznać się z aktualnymi przepisami kraju, do którego się wybierasz, aby uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek na granicy.

Dla krajów takich jak Wielka Brytania, Irlandia, Malta czy Finlandia, oprócz standardowych wymogów paszportowych i szczepienia przeciwko wściekliźnie, istnieje dodatkowy, bardzo ważny wymóg. Dotyczy on profilaktyki przeciwko tasiemcom z gatunku Echinococcus multilocularis. Zwierzę musi zostać poddane odpowiedniemu zabiegowi odrobaczania, który musi być wykonany przez lekarza weterynarii. Kluczowe są tutaj terminy: zabieg musi się odbyć nie wcześniej niż 120 godzin (5 dni) i nie później niż 24 godziny przed planowanym przekroczeniem granicy tych krajów. Lekarz weterynarii musi odnotować ten fakt w paszporcie psa, podając datę i godzinę wykonania zabiegu oraz użyty preparat.

Paszport dla psa, wydany zgodnie ze wzorem UE, jest honorowany w wielu krajach poza Unią Europejską. Jednakże, zawsze warto sprawdzić lokalne przepisy, ponieważ niektóre państwa mogą wymagać dodatkowych dokumentów, takich jak świadectwo zdrowia zwierzęcia, wydane przez państwowego lekarza weterynarii. Szczególną uwagę należy zwrócić na podróże do Wielkiej Brytanii po Brexicie. Choć paszporty wydane w krajach UE nadal są honorowane przy wjeździe do Wielkiej Brytanii, sytuacja wygląda inaczej w przypadku podróży w drugą stronę. Przy wjeździe z Wielkiej Brytanii do UE wymagane jest już świadectwo zdrowia zwierzęcia (tzw. Animal Health Certificate - AHC), a paszport wydany w samej Wielkiej Brytanii nie jest już ważny na terenie Unii Europejskiej.

Podróżowanie z psem zagranicę to wspaniałe doświadczenie, ale wymaga starannego przygotowania. Niestety, wielu właścicieli popełnia błędy, które mogą prowadzić do poważnych problemów na granicy, a nawet uniemożliwić podróż. Świadomość najczęstszych pułapek pozwala ich uniknąć i zapewnić sobie oraz pupilowi spokojną podróż.

Najczęstszym i najbardziej brzemiennym w skutki błędem jest niedostosowanie się do zasady 21 dni karencji po szczepieniu na wściekliznę. Przypominam: jeśli jest to pierwsze szczepienie psa w życiu, lub jeśli od ostatniego szczepienia minął zbyt długi okres i cykl został przerwany, to od dnia wykonania szczepienia musi minąć 21 dni, zanim pies będzie mógł legalnie przekroczyć granicę. Podróżowanie wcześniej, nawet o jeden dzień, jest niezgodne z przepisami i może skutkować odmową wjazdu lub przymusową kwarantanną.

Kolejnym błędem jest brak udokumentowania profilaktyki przeciwko tasiemcom (*Echinococcus multilocularis*) dla krajów o specjalnych wymaganiach, takich jak Wielka Brytania czy Finlandia. Wpis w paszporcie od weterynarza, potwierdzający wykonanie zabiegu w odpowiednim oknie czasowym (nie wcześniej niż 120 godzin i nie później niż 24 godziny przed granicą), jest absolutnie niezbędny. Bez tego wpisu, wjazd do tych krajów będzie niemożliwy, nawet jeśli wszystkie inne dokumenty są w porządku.

Nie można również bagatelizować znaczenia samego mikroczipu. Czasami zdarza się, że czip jest uszkodzony, nieczytelny lub został wszczepiony niezgodnie ze standardami. Jeśli podczas kontroli na granicy czytnik nie będzie w stanie odczytać numeru czipu, identyfikacja zwierzęcia stanie się niemożliwa. W skrajnych przypadkach może to prowadzić do poważnych problemów. Dlatego zawsze warto przed podróżą poprosić weterynarza o sprawdzenie, czy czip psa jest w pełni sprawny i łatwo czytelny.